Ad Vermek
Çocuk kundaklandıktan sonra ebe onun kulağına eğilip göbek adını söylerdi. Bu ismi yalnız ikisi duyardı. Loğusanın kaldırdığı üçüncü gün ebe bu adı anasına söylerdi. Aile beğenirse bu adı kabul eder. Beğenmezse çocuğa kendi seçtiği adı verirdi.
Ad vermek basit bir olay değildir. Çünkü ad, kişinin simgesidir. O ismin(adın) hakkıyle sahiplenilmesi gerekir. Hatta yaşlılar arasındaki inanışa göre kişi, kendi iradesi dışında o ismin tüm anlamlarını taşır. Bunun aksine davranış gösteren olursa hemen aşağılanır… “adını batırdın” diye hakaret edilirdi.
Kıbrıslı Türkler çocuklarına ad verirken hangi yollara baş vururlardı? Hangi isimleri tercih ederlerdi?
1. Ailede sözü en çok geçen erkeğin adı, erkek çocuklara; kadının adı da kız çocuklara verilirdi.
2. Tek erkek çocuğa dedesinin (babasının babası) adı verilirdi.
3. İlk kız çocuğa anneannesinin adı verildi.
4. Çocuklara akraba adları konunduktan sonra, nam yapmış kişilerin adları konurdu.
5. Son çocuklara Sonay, Songün, Dursun, Durdu, Durgadı, Songül, ve Sontaç gibi adlar verilirdi.
6. Dönemin tanınmış devlet adamlarının adları verilirdi.
7. Bulunulan adaklara göre isim verilirdi.
8. Hamile kadınların gördükleri ve kendilerine göre önemli olan rüyalara göre isim verilirdi.
9. Din büyüklerinin isimleri verilirdi.
10. Doğdukları güne göre isim verilirdi.
Oğuz M. Yorgancıoğlu "Kıbrıs Türk Folkloru" (2000) Kitabı