Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

Sessiz çığlıkları yükselir ‘’ Boğaz Şehitliğinden ‘’ gecenin bir vaktinde Dikomolar’a doğru..Yıldızların sönüp ışıldadığı Kıbrıs’tan..Bir de doğanın sesi karışıverirse bu hüzünlü çığlıklara yakılan ağıtlara taşlar bile dayanmaz eriyiverir acı ile yankılanan ızdırap dolu nağmelerden.. Bu çığlıkları bizler duyamayız.Bu yalvarışları, haykırışları hissedemez yüreklerimiz..Ama o duyar!..Hem de hisseder o parçalanmış yüreciğinde!..

Çünkü o ANA’DIR...Gencecik evladını Mehmet’ini, Mücahit’ini bu topraklara emanet etmiş ve ‘’ Vatanım Sağ Olsun ‘’diyen Annedir O..Şehit olan evlatlarının kan ve can bedellerini ‘’ Vatan Toprakları ‘’için feda etmiş ana’lar gibi hiçbir farkı yoktur diğerlerinden..

Onur ve Gurur timsali bir ana’dan bahsetmek isterim bu yazımda..1985 Kıbrıs’ının anneler gününden kalma bir anımdır bu satırlar..Bugüne dek hiç yazılmadı, bilinmedi!..Yine bilinmeyecek kim olduğu!..Sözüm var çünkü o onurlu ve gururlu ana’ya..Ama günümüzün Kıbrıs’ında, yaşananları izleyen ve verilen her taviz karşısında yine Rum’un kazandığını ve Kıbrıs Türk’ünün kaybettiğini görerek hüzünlenen, hayıflanan, kızan ama gerçekleri yazmaktan ve de doğruları anlatmaktan başka elinden bir şey gelmeyen bir Kıbrıs Gazisi olarak; ‘’ Anneler Gününün ‘’ kutlandığı bu çok özel ve çok da güzel günde bu anımı tüm ana’lar ama özellikle de ‘’ Kıbrıs Türk Anaları ‘’ ile paylaşmak istedim..

2’nci kez görev yaptığım ve canımdan çok sevdiğim vatanım K.K.T.C’de Lefkoşa- Girne arasındaki gidiş ve dönüşlerimde her seferinde mutlaka Boğaz Şehitliğine uğrardım..Bu vatan için hayatlarını seve, seve feda eden o aziz şehitlerimizin ruhları için dualar okur ve saatlerce onlarla dertleşirdim!..( Şimdilerde ise Ada’ya her gelişimde uğradığım bu aziz kahramanların mezarlarındaki yalnızlık ve unutulmuşluk kahreder beni!..) İşte o günde yıllar öncesinin hüznü ve anıları ile dopdolu şahadet mertebesine ulaşan kahramanları ziyaret etmek, onlara yalnız olmadıklarını, göndere çektikleri Ay Yıldızlı Bayraklarımızın büyük bir gurur ve onurla dalgalandığını tekrarlamak için uğramıştım ‘’Boğaz Şehitliğine..’’

Güneş yeni batmıştı!..Akşamın o hüzünlü karanlığı henüz şehitliğimizi kucaklamış değildi!..Her bir mezar sanki yaşanmış bir efsaneyi anlatır gibi pırıl, pırıl ışıldıyordu..Gün batımı ile birlikte bir an doğanın tüm sesleri de ara vermişti sanki o hüzün dolu konserine!..Şehitlikte inanılmaz bir sessizlik vardı..Yalnızca kuzeyden ılık, ılık esen rüzgarın o kadife dokunuşu idi yüzüme vuran..Bir de inceden, inceye söylenen ve duyan herkesin kalbini paramparça edebilecek bir ağıtın sesi duyulmaya başlamıştı!..Şehitliğin sessizliğini ve kimsesizliğini bozan bu sesi duyar duymaz kalbim hızla çarpmaya başlamıştı!..Süratle etrafı kolaçan ettim!..Şehitliğin en üst sırasında ve en köşesinde bir karartı çarptı gözüme!..Ses oradan geliyordu!..Büyük bir merakla ve kalbim yerinden fırlayacak kadar büyük bir heyecanla sesin geldiği yere doğru yürüdüm..Gördüğüm manzara karşısında donup kalmıştım!..Tüylerim diken, diken olmuş ve ne söyleyeceğimi şaşırmıştım!..Karşımda duran, o bembeyaz saçlarına örttüğü al yazması ile bütünleşmiş ve gözlerini diktiği Şehidinin toprağına bakarak ağlayan bir ANNE idi!..Yavaşça yanına çöktüm ve o nur yüzlü ana acılı bir ses tonu ile başladı konuşmaya:

‘’ Şehidim ‘’ benim tek yaşam kaynağımdı..Babasını kaybettikten sonra ana oğul bir başımıza kaldık..Yılmadım yetiştirdim ve okuttum aslanımı..Hayırlı bir evlattı Mehmet’im..Ama 1974 yılının 20 Temmuzu onu benden aldı!..Ne de yakışmıştı o komando elbiseleri..11 yıldır onun hasreti ile yaşadım..Bizler fakir insanlarız..Yemedim içmedim onu son bir kez de olsa bu kara toprağında görebilmek için ŞEHİDİMİN MAAŞINI BİRİKTİRDİM VE GELDİM..İşte aslanımın Mehmet’imin yanındayım..3 gecedir birlikteyiz..O üşümesin diye hep dua ederdim Anavatanından!.. Ama şimdi sarıp sarmalarım kollarımla..Onu örterim kendi bedenimle..Hasretimi dindirmek için öperim o şerefli alnından..O benim aslanım..O benim oğlum..O benim ŞEHİDİM..’’

Bu acılı annenin bir solukta anlattıklarının şokunu yaşarken, Şehitlikte geçen o dakikaların gerçek olup olmadığını anlamak adına o gururlu Şehit Anasının ellerinden öptüm..Evet yaşadığım bu olay gerçekti..Ona bir şeyler söylemek istedim ama bir anlam ifade etmeyecekti ki!..Ne bir teselli, ne de bir hüzün verecekti söyleyeceklerim!..En doğru şey onu Şehidi ile baş, başa bırakmaktı..Gecenin zifiri karanlığında şehitliğimizi terk ederken, her biri hala bir güneş gibi parlamaya devam eden Aziz Şehitlerimize onurlu ve acılı bir ana yüreği refakat ediyordu hem de o inceden inceye söylediği ağıtın dizeleri ile..

Ve 1985 yılının o mayıs ayında bu acı ve hüzün dolu tablo tam 7 gece boyunca aynen tekrarlandı!..Merakımı yenemeyip gittiğim ertesi gün, daha sonraki gün o yüreği yanık anayı bu yedi gün boyunca hep aynı şeyleri yaşarken izledim..O yüreği yanık ana benim de anam olmuş, bu günler boyunca hayatını ve oğlunu anlatmıştı bana!.. Günün 24 saatini geçirdiğini tahmin ettiğim Boğaz Şehitliğinde O’nu 8’nci günün gecesinde ve sonrasında bir daha hiç görmedim..Evladının mezarının başına gittiğim o son gecede, mezarının üzerine örtülmüş bir yün yorgan ve üzerine serpilmiş dağ çiçekleri ile kesilmiş bir tutam beyaz saç buldum!..Saçlar bir kağıda sarılmıştı!..Ama kağıdın içerisinde sert bir şey daha vardı!..El fenerim ile aydınlattığım bu şeyin ne olduğuna baktım!..Bir çocuk emziği idi!..Ve o mübarek annenin o sarıp sarmaladığı kağıdın içerisine koyduğu ve zar, zor yazıldığı belli olan bir de pusula buldum!.. Yazılanları bir solukta okudum..’’ Bak oğul bilirim ki sen buraya yine geleceksin, bu emanetlerim sana teslimdir!..Bu beyazlamış saçlar oğlumun yavuklusuna gelinim Dilber kıza, bu emzik ise o şehit olduktan sonra dünyaya gelen ve hiç yüzünü görmediği oğlu Mehmet’e aittir. Bu emanetleri Şehidime ulaştırasın diye bıraktım!..’’ Büyük bir acı ile ağladığım o geceyi hiç unutamam..Her anneler günü yaşanırken evlatlarını kaybeden Şehit Analarını düşünürüm..Yıllar önce yaşadığım ve sizlerle paylaştığım bu çok özel anım gelir aklıma..O eli öpülesi yüce annenin bıraktığı emanetleri..Onunla paylaştığım geceleri..Bıraktığı emanetleri Şehidine ulaştırmak için mezarı tırnaklarımla kazıyışımı..Ve Şehitliği her ziyaret edişimde O Şehit Anasının nur yüzlü hayalini hatırlarım..

Ateş daima düştüğü yeri yakmıştır!..Kıbrıs’ta kaybedilen canlar, öncelikle o canları bedenlerinde, gönüllerinde taşıyanları yakmıştır..Gerisi hep yalandır!..Ne siyasiler!..Ne bu ada üzerinde gözü olan dış güçler!..Ne Komutanlar!..Ne de Bizler!..Hiçbirimiz ve hiç kimse bir ana yüreğinin kaybettiği yavrusu için çektiği acıyı bilemez..O ızdırabı tahmin dahi edemez..Hele, hele Şehitlikte tanıdığım o acılı annenin evladım diye sarıp sarmaladığı Şehidin mezar taşında ‘’ Kayıp ‘’ diye yazıyor ise bu acıya hiçbir yürek dayanamaz!..Ama ben inanıyorum ki!.. Annelerin yüreği mezar taşı olmayan evlatlarının varlığını, emanet etmiş oldukları vatan topraklarında dalgalanan Ay Yıldızlı Bayraklarımızı görerek teselli bulmaktadırlar..Çünkü ana yüreği yanılmaz..Tıpkı o gece yanılmadığı gibi..O nur yüzlü annenin Şehidi kayıplar arasında idi ama anacığının yüreği, Mehmet’inin orada yattığından emindi..

Ve son söz: Hiçbir ana yüreği evlat acısı ile kavrulmasın..Anneler Günü kutlu olsun..Ama sadece bu gün için değil, her geçen günümüz analarımızın hayır dualarını almanın mutluluğu ile dolu olsun..Unutmayalım ki!..Bizim için ağlarsa sadece ana yüreği ağlar!..Tıpkı Şehitlikte ki o nur yüzlü ana gibi..

Atilla ÇİLİNGİR.

Cevap: Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

Annelerimizden başka kim sevilip sayılmayı bu kadar hak edebilir ki?Babalarımızda canımız elbet...
Tüm şehitlerimizin ruhları şad olsun.Dilerim yazınızda bahsettiğiniz,baş tacı edilesi annemizede ahirette şehit yavrusuna kavuşmak nasip olur.
Tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun.İyi ki varlar.
Teşekkürler Sayın Atilla Çilingir.Yüreğinize sağlık.

Cevap: Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

sayın ÇİLİNGİR ;
Annelerimize ,ne kadar iyilikler ,güzellikler yapsakta azdır.Onlarki bizleri dünyaya getiren,yedirip içiren ,büyüten bizleri egiten baş taçlarımızdır.

Allah hiç bir anneye evlat acısı yaşatmasın.Anlattıgınız olaydaki annemiz ,yüce Türk aseletinin ve Türk annelerinin vatan ve evlat sevgisinin bir örnegidir.

Bizlerin yapması gerekende; annelerimizin kadrini ,kıymetini onları kaybetmeden bilmek ,onları kırmamak,üzmemektir.Bu bilinçlenmeyi günümüz gençligine aşılamaktır.

Tüm annelerimizin ,anneler gününü kutlar ,şu an ahirette olan annelerimize de Tanrıdan rahmet dilerim.Mekanları cennet olsun .

CENNET ANNELERİN AYAKLARI ALTINDADIR.

Hz.MUHAMMED (sav)

saygılarımla. TTK ve Y / TMT.

Cevap: Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

ANNELER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN.
Anne’dir çocuğu sevindiren, karşılıksız seven,
gücüne güç katan, umut katan, bütün acıların üstüne şemsiyedir açılan, bütün yaralara merhemdir şifa katan, şefkatine sığındığımız, koruyucu meleğimiz, sabırlı, sıcak, hep bağışlayan, sevgisi dünyamızı ısıtan bir güneş, başımızın tacı, sevgisine her zaman muhtaç olduğumuz, bizi bizden çok tanıyan, bilen, sarıldığı zaman tüm dertleri yok eden……
O Anne’mizdir. Cennet O’nun ayakları altındadır. Anne’miz bizim bir günümüzde değil, her günümüzdedir.
Yaşayan annelere mutlu, sevgi ve esenlik dolu uzun ömürler; Mevla’ya nail olmuş annelere Yaradan’ın engin rahmetini diliyorum.
Bazı anneler vardır ki; nu mutlu onlara, Onlar ŞEHİT anneleridir. Bütün anneler güzeldir ama, Şehit Anneleri bir başka güzel annelerdir, ki onlar Vatan için Şehit evlatlar doğurmuşlardır.
Anneler Gününüzü en içten sevgi ve esenlik dileklerimle kutluyor, bütün Türk Annelerinin ellerinden öpüyorum.
Saygılarımla….
Bülent Baysal

Cevap: Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

Çok duygulandım ve üzüldüm Allah kimseye evlat acısı vermesin diyorum ama hayinler yine işbaşındalar tabiki. Allah o annenin yavrusuna cennet kavuşmayı nasip etsin bunu söylemek beni üzüyor ve yüreğimi parçalıyor inanın ki işte bizim bu gerçek sevgimiz insan aşkımız ve vefalı oluşumuz başkaları tarafından kullanılmasa ve vatanımızda özgürce yaşamak istesekte bin canlar yine feda olsun bu türk vatanı uğruna diyorum.
Ama analar üzülmesin mekanımız cennet olacak peygamberler katında olucaz.Benim en çok üzüldüğüm geride gözü yaşlı aile bırakmaktır.
Ellerinize yüreğinize düşüncenize sağlık komutanım herkese teşekkürler .
saygılarımı sunuyorum iyi günler.

Cevap: Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

Böyle anaların duaları sayesinde bu ülke ayakta.
Allah o ve tüm şehit analarına sabır versin. Anneler günü kutlu olsun.

Cevap: Ana Yüreğinden Taşanlar!.. ( Yaşanmış bir Anneler günü anısı..)

ana gibi yar olmaz Vatan gibi diyarolmaz