Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk, ölümünün 70'inci yıldönümünde Türkiye'de olduğu gibi, KKTC'de de törenlerle anıldı. Resmi törenlerin yanı sıra, okullarda konuşmalar yapıldı, şiirler okundu ve Atatürk anlatıldı.
O büyük insan için bugüne dek neler söylenmedi, neler yazılmadı ki!.. Son olarak Can Dündar'ın 'Mustafa' isimli belgeseli ortaya konuldu. Makaleler, kitaplar, belgeseller, filmler...
Çünkü Atatürk, arkadaşları ve Türk milletiyle birlikte bağımsızlık mücadelesinde dünyaya örnek olmuş, çığır açmış, bir ulusun egemenliğinin başkalarınca paylaşılamayacağını, toprak bütünlüğünün ihlal edilemeyeceğini haykırmış, kanıtlamış ve emperyalizme 'hayır' demişti.
On binlerce kilometre uzaklardan, Avustralya'dan, Yeni Zelanda'dan gelerek, Türk topraklarını parsellemek isteyenlere karşı verdiği mücadeleyi unutabilmek, 'Yurtta barış, dünyada barış' sözünü anımsamamak mümkün mü?..
Amerikan Büyükelçisi Frank Urbancic, Kıbrıs'ta birleşmenin sert ve acılı olacağını söyledi. Yani o zaman biz Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Atatürk'ü de anmaktan men mi edileceğiz?..
1960 Kıbrıs Cumhuriyeti kurulduğunda zamanın Büyükelçisi Emin Dırvana, Necdet Ünel'e bir mektup yazarak, Türkiye Cumhuriyeti'nin resmi bayramlarının kutlanmayacağını, 'Kıbrıs Cumhuriyeti'nin ayrı bir varlık olduğunu anımsatmıştı. Ama bir baktık ki, Rum tarafı Yunanistan'ın milli günlerini kutlamaktan vazgeçmedi, üstelik daha bir coşkuyla kutladı. 1 Nisan EOKA'nın yıldönümüne Cumhurbaşkanı da katılarak, selamı aldı. OHİ günleri birlikte ve coşkuyla kutlandı.
Tıpkı tüm ısrarlara karşın tarih kitaplarını değiştirmedikleri gibi...
Emin Dırvana'ya inat, karşı taraf 'ben Elenim ve Elen olmakla da gurur duyarım" diyerek, Kıbrıs'ı bir Elen Cumhuriyeti'ne dönüştürmek istedi, bu yolda adımlarını sıklaştırdı.
Şimdilerde deniliyor ki, 'Birleşik Kıbrıs'ta acıyı tadacak, sertliklerle karşılaşacaksınız.'
Kıbrıs Türk halkı olarak hiç mi tatmadık bu acıları, hiç mi sertliklerle karşılaşmadık?..
Öyle acılar, öyle çileler çektik ki, düşman başına!
1950'li yılların sonlarında durup dururken, bu adada saldırıya uğrayan, evinden barkından edilen kimlerdi? 21 Aralık 1963'te yine saldırıya uğrayanlar kimlerdi?.. Aradan geçen 11 yıl boyunca bu halk, her şeye rağmen boyun eğmemiş, diz çökmemişse, insan gibi yaşayabilme arzusundan başka bir şey düşünmemesinden dolayıdır. Bu topraklarda Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat'ın da vurguladığı gibi, en az Rumlar kadar hak sahibi olmasından ötürüdür.
Hal böyle iken, Kıbrıs Türklerine sırf Rumlarla birleşme uğruna, Katolik nikahı uğruna acılar yaşatmaya, hem de sert bir şekilde acıyı yemeğe zorlamaya kimin ne hakkı vardır?..
Birleşme sert ve acılı olacakmış!..
Zorla yatağa girildikten sonra elbette birleşme hem sert, hem de acılı olur. Bunu inkar eden yok!.. Ancak o birleşme sonucu doğacak sonuç ne olacak, dünyaya gelebilecek olan çocuk Rum mu olacak, Türk mü?.. Kıbrıslı diye bir millet olmadığına göre, doğacak çocuk Müslüman mı olacak, Hıristiyan mı?..
Kıbrıslı Rum, aldatmaca da olsa 'Kıbrıslı' kimliğini ön plana çıkarmasına rağmen, Elenizmin ideallerinden zerrece taviz vermemektedir. Nitekim Rum lider Hristofyas dahi, geçen günkü beyanatında "EOKA'nın önünde diz çökerim" demişti. Bu idealleri yaşatan ve yaşatmakta kararlı olan bir milletin uzantısı, tarih kitaplarını bile değiştirmeyecek, EOKA'nın önünde diz çökecek, Kıbrıs Türk halkı da Türkiye'den koparılacak, bağlarını kesecek, ne 23 Nisan'ı, ne 29 Ekim'i, ne 30 Ağustos'u kutlamayacak, 10 Kasım'da Ulu Önder Atatürk'ü bile anmayacak.
Bir azınlık olarak silah zoruyla gasbedilen ne idüğü belirsiz Cumhuriyete yamalanacak, bunun adına da çözüm denilecek ve birleşik bir Kıbrıs'ta acılara, sertliklere uğrayacak!..
Yetmedi mi bunca yıldır haksız yere uğradığı acılar ve sertlikler?.. Yetmedi mi?.. Daha ne kadar bu halkın ensesinde boza pişirilecek?..
(Akay Cemal/Kıbrıs)