BOZKURT
Ulu bir dağın yamacı üzerinde,
Yalnız başına bir BOZKURT kalmıştı..!
Duruyor öylesine ki bir heybetli…
Gün batarken sarıyordu etrafını,
Yılanla çıyanların sürünen sürüsü..!
Sayamadım binlerce çıyan vardı…
Ey it haydi sen yürü önden dediler,
Şöyle bir uyanıp silkindi BOZKURT..!
Dedi ben asla korkmam sizlerden…
Ey it önce sen gel dedi,
Sıkıyorsa yelemden tut..!
Güneş batarken saldırdılar…
Dört bir yandan kahpecesine,
Dil çıkarıp, salyasını döktüler..!
Diş gösterip salyasını yalarken…
Bir ses duyuldu gökten,
Şafak atar iken bir yandan..!
Hepsi birden uyandılar,
O gaflet rüyasından…
Adana-10-12-20011
Bahadır Akıllı
Bu şiir Bozkurtların Anası Mürüvvet Kekilli’nin oğlunun şiiridir, Türkün anası böyle Bozkurt doğurur...
Son düzenleme: