Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya Chrome kullanmalısınız.
HAYIRLI PAZARLAR
1966-1968 yılları arasında İstanbul’da Kıbrıs Türk Kültür Derneği’nin Sayın Derviş Manizade’nin öncülüğünde yayınlanmış bir dergi var; “KIBRIS BÜLTENİ”…
Bu Pazar sizlerle, “KIBRIS BÜLTENİ”nin 28.021967 tarihli, Yıl 2, Sayı1-2’den alınmış bir makaleyi paylaşıyorum…
Manizade Derviş Beyefendi;
Göndermiş olduğunuz Kıbrıs'a ait bülteni okuyorum. Teşekkür ede rim. Kendimce inandığım bir hakikat vardır size onu burada yazmaktan kendimi alamıyorum. Bu hakikat şudur:
Tarihe göz atarsak Yunanlılarla dostluğumuz daima barut ve süngünün iradesiyle hâsıl olmuştur. Tüfeği duvara astığımız, süngüyü kını* na koyduğumuz zaman Yunanlılar bize rahat vermemişlerdir. Bu mesele*de tabiidir ki hariçten yabancıların tesirleri de göz önüne alınabilir.
45 sene evvel tanıdığım 80 yaşını geçmiş, aynı zamanda tarihî bil giye sahip olan ihtiyar bir Rum bana şöyle demişti: «Bu dünya var oldukça biz size dost olamayız, eğer buna içinizde inananlar bulunuyorsa çok zavallıdırlar.»
Boyacısından meyhanecisinden, tüccarından bilhassa papazından tu*tun da her sınıf halkı daha doğuştan bize karşı düşmanlık telkinleriyle yetiştiriliyor. Dinine bağlı kaldığı kadar bu telkinin esiri oluyor. Şu halde ne yapmamız lâzım gelir? Kısaca ifade edeyim: Bence bu mikroplu apse gibi olan Yunan siyasetine ameliyat lâzım. Siz doktorsunuz daha iyi bilirsiniz. Bu mikroplarla kirlenmiş kan akıtılmadan ne onlar rahat eder ne de biz. Muvakkat süre için olsun rahata kavuşuruz; bunun aksini düşünmek yersizdir, hayaldir, sadece bir tesellidir.
Benim Yunanlılarla olan münasebetlerimizle görüp geçirdiklerimi yazmak icap etse sayfalar dolar; sizleri de meşgul etmiş olurum. Esasen netice hep bu yazdıklarıma dayanır. Türk’ü Türk’ten başka ne acıyan ne de seven vardır. Ne yazık ki bizim de birbirlerimizin kıymetini bilmekte gaflet gösterenlerimiz pek çoktur.
Münasebeti gelmişken şunu da unutmayalım ki ilk Cihan Harbini de dinen kendilerine bağlı bulunduğumuz cihanşümul zaferle himayemizde tuttuğumuz Araplar bizim mağlubiyetimizin yegâne müsebbibi ol*muştur. Bu işte o günün rical-i hükümetinin tecrübe bilgisizliklerinin te*siri yok değildir. Bu ayrı meseledir.
Tecrübenin fevkinde bilgiye yer verilmez. İşte ben de 80 yaşımın tec rübelerine dayanarak size bunları yazıyorum. Saygı ve sevgimin kabulü ricasıyla yazılarıma son veririm muhterem efendim.
Çanakkale gazilerinden Ü. Y.
Hepinize Hayırlı Pazarlar dilerim efendim...
Kamil Özkaloğlu
09 Eylül 2012