Zamanın birinde bir kral dönemin bilginlerinden birini yanina çağırarak ona,
"Şu alemde akıllı ve zeki kimselerin çoğunu fakir ve yoksul, aklı kıt ve ahmakların çoğunuda varlıklı görüyorum. Bunun sebebi nedir?" diye sordu.
Bilge zat, krala şu cevabı verdi:
"Allah Teala bu durumu kendi varlığına bir delil yapmıştır. Eğer her akıllı ve zeki insan zengin, her aklı zayıf da yoksul olsaydı, insanlar şöyle düşünebilirdi:
"Akıllı kendi rızkını buluyor, akılsız işse yoksul kalıyor." İnsanlar, bunun aksi olduğunu gördüklerinde, rızkın akla bağlı olmadığını, onu dilediği kimseye dilediği kadar verenin yanız yüce olduğunu anlar.
Adamın biri, velilerden Şibli'ye (k.s) gelip, geçim derdinden şikayet ederek,
"Efendim! Geçimini üstlendiğim evladım çoktur.Onların ihtiyaçlarını göremiyorum. Ne olur bana bir çare gösterin" diye dert yandı.
Bunun üzerine Şibli(k.s)
"Hemen evine git, kimin rızkını sana baglı görürsen kapı dışarı at. Kimin rızkını Cenab-ı Hakk'a bağlı görürsen o da evde kalsın" dedi.