Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya Chrome kullanmalısınız.
Korkuyorum sen yokken,kendimden
Tanınmaz hale geliyor içimdeki çiçekler
Kaçmam bu yüzden hep,sensizlikten
Yakalayacak o yalnızlık bir gün beni,hissediyorum
Yaklaşıyor yokluğunun sessizliği
Bitecek bu bedenimin tadı,sensizlikten
Gözlerim anlamının içinde,yanacak
Sonra sevdam adına kavrulup,savrulacak
Karalara boyanacak,
O çok sevdiğin sırma sarı saçlarım,
O gül tadındaki esmer tenim.
Kesecek gitarımın telleri,yanık parmaklarımı,
Sesim ayak uyduramayacak,piyanomun basılı tuşlarına.
Sönecek ışıları,evimin
Kapanacak tüm perdelerim,oyunlara.
Seni ölümle aldatacak,
Sırf bu yüzden ruhum.
Sensizlik,sessizliğe teslim edecek beni,
Ben,tüm bu alevlerle yanarken,
Yokluğun,yıkacak evimin duvarlarını,
Her kez,depremler oluyor sanacak,
Ve nedense…
O sarsıntı,bu yıkıntı ve buradaki yangın
Bir tek,beni vuracak.
Günahkar bedenim,bir sana yanacak.
Nasıl olmuş da
Tanrı’yı unutup,yarattığı bir kula
Tapar olmuşum.
Nasıl
Tanrı’dan önce,sana yanıyorum diye düşüneceğim.
Ne zormuş bana yokluğun
Son olarak…
Sensiz kalan evimde,
Üzerime çöken duvarların arasından
Bir ses duyulacak,
Kulakların çınlayacak,
İçin yanacak.
“seni ölümle aldatıyorum,sevdam
senden sonra bir tek ona teslim oluyorum”
Affedin beni…
Pakize Gülşah Tatlıdil