Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya Chrome kullanmalısınız.
TÜRK KIZI
İzmir'e yürüyen küçük kaçak ( yunan ) grupları yiyecek istemek için yolları üzerindeki köylere uğruyor, ayak üstü bir şeyler yiyip yola düşüyorlardı. Kimi yerlerde köylüler silahla karşı duyuyor ya da çeteler bu kaçakları çevirip temizliyorlardı.
Savunmasız Kuzuluk Köyü'ne yirmi kaçak geldi. Köylüler çeşme önünde toplanmış dertleşiyorlardı. Yunanlıların geldiklerini gören bir kız korku içinde evine kaçtı. İçeri girip kapıyı ve tek pencerenin kepengini kapadı. Yunan askerlerinden biri güze kızı fark etmişti. Kapıyı, kepengi, zorladı ama açmayı, kırmayı başaramadı. Bir arkadaşı yanaştı:
"O güzel kızı istiyor musun?"
"İstemez miyim? Taze incir gibi."
"Öyleyse evi ateşe ver. Dışarı çıkart."
"Akıllısın."
Kapının önüne saman yığıp ateşledi. Alevler az sonra evi sardı. Annesi kıza dışarı çıkması için, yunanlıya kıza dokunmaması için yalvarıyordu. Köylüler uzakta toplanmış ağlaşmaktaydılar.
Durum, kaçakları eğlendiriyordu. Kız az sonra, yanmamak için ya kapıdan ya pencereden dışarı atacaktı kendini ve asıl eğlence o zaman başlayacaktı. Keyif içinde beklediler.
KIZ DIŞARI ÇIKMADI, EVLE BİRLİKTE YANDI.
( Özakman, Turgut; Şu Çılgın Türkler, s. 651-652 )
TÜRK KIZI
Pınar başına geldi
Bir elinde güğümü;
Çattı yay kaşlarını
Görünce güldüğümü,
Bağlamıştı gönlümü
Saçlarının düğümü.
Bilmiyordum bu örgü
Acaba bir büğü mü?
Sordum: Nerdedir yerin?
Nedir senin değerin?
Yedi kıral vurulmuş,
Ne bu ceylan gözlerin?
Hangisine varırsın
Bu yedi ünlü erin?
Şöyle dedi bakarak
Göklere derin derin:
Kıralların taçları
Beni bağlar büğü mü?
Orduları açamaz
Gönlümdeki düğümü.
Saraylarda süremem
Dağlarda sürdüğümü.
Bin cihana değişmem
Şu öksüz Türklüğümü...
Hüseyin Nihal Atsız