Soyuma alt kimlik diyen soytarı,
Bu memleket sular, aktıkça Türk’tür.
Parmaklar okşayıp, kaval, saz, tarı,
Sevda Türküleri yaktıkça Türk’tür.
Tan yeri attıkça, sabah vaktine,
Gece yenildikçe, yeni bir güne,
Kars’a, Ardahan’a, Şırnak’a, Van’a,
Gün dolanıp akşam çöktükçe Türk’tür.
Türk mührüdür, İshakpaşa doğunun,
Selimiye, çiçeği Türk bağının,
Palandöken, Nemrut, Ağrı dağının,
Zirvesinde şimşek çaktıkça Türk’tür.
Sürülerim, yayladıkça dağlarda,
Asmalarım, yeşerdikçe bağlarda,
Bugün değil, gelecek tüm çağlarda,
Köylü toprağını ektikçe Türk’tür.
Karlar erir, çıkar, Nevruz gülleri,
Bayrağımı okşar, bahar yelleri,
Mehmetçiğin, öpülesi elleri,
Bayrağı göndere çektikçe Türk’tür.
Boşa heveslenme, ey çakal soyu,
Çok engel aştı Türk, târihler boyu,
Çepni, Bayat, Kınık, Bügdüz ve Kayı,
Birlikte âtîye baktıkça Türk’tür.
Tarla kimin, ekin kimin, bilinir,
Ayrık otu, can sıkarsa yolunur,
Saran dağlar, bir yerinden delinir,
Kahpe duvarları yıktıkça Türk’tür.
Atatürk demiş ki, gün olur şaşar,
Yöneten delâlet, gaflete koşar,
İhanetle savaş, gençliğe düşer,
Gençler yurda sahip çıktıkça Türk’tür.