Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya Chrome kullanmalısınız.
VER, VER! BUNUN NERESİ AL-VER?
Rumlar, sınırımız Girne’de biter diyerek, Girne’ye talipler. Ardından Güzelyurt’u istiyorlar. Maraş’a zaten kendilerinin gözüyle bakıyorlar. Çünkü bizde Maraş’ı bir türlü benimseyemedik. Hala elimizde taviz olarak tutmaya devam ederek koskoca bir şehrin yok olmasına seyirci kalıyoruz. Her geçen gün katlanan bir parasal kayıp olarak atıl bir vaziyette duran Maraş aslında bu çözüm arayışlarının en can alıcı noktasıdır bence.
Güzelyurt’u, Girne’yi isteyen Rum bunlarla da yetinmiyor. Dipkarpaz’ı da almak istiyor. Tüm bunlar kabul edildiğinde bize kalacak olan ne? Pardon Hristofyasın Lefkoşa sınırlarını da genişletilmesini istediğini unuttum. Elimizde bir tek Gazimagosa mı kalacak yani. Onunda limanına sahip çıkıyor, iyi kalpli, cömert Rum komşularımız. Peki, KKTC bu haritanın neresinde kalıyor dersiniz.
Hani bir değerli yazarımız “Samsun Kıbrıs’ın Neresinde” diye çok anlamlı bir yazı yazmıştı. Türklük adına, Atatürk ve Kurtuluş savaşı adına! Şimdi bende aynı soruyu Rumlara soruyorum. Tüm bu yerleri aldıktan sonra KKTC Kıbrıs’ın neresinde diye.
Maraş nasıl taviz bölgesi olarak bekletiliyorsa! Güzelyurt’ta sanki elimizde taviz bölgesi olarak tutulan bir yermiş izlenimi vermektedir. Türkiye’nin yaptığı yollarını saymazsak, geçenlerde gittiğim Güzelyurt’ta kayda değer hiçbir gelişmeye rastlayamadım. 1975’de gidip gördüğüm Güzelyurt neyse bu gün gördüğüm Güzelyurt’ta sanki oydu.
İnsan Güzelyurt’u gezerken Terkedilmiş bir kasaba olmadığını içinde yaşayanlarına bakınca anlayabiliyor. Terk edilmiş, ihmal edilmiş, gözden çıkarılmış bir yer sanki orası. Evet, Maraş ilk alındığı andan itibaren bu konumdaydı. Gözden çıkarılmıştı. Fakat Güzelyurt yerleşim alanıydı. Belediyesi ile Kaymakamı, Mahkemeleri ile bir Kazaydı. Tıpkı Girne, Gazimagosa ve Lefkoşa gibi. Güzelyurt hariç diğer bütün kazalarımız büyük bir gelişme gösterirken Güzelyurt’un bu denli ihmal edilmesi insanın aklına o beldemizin de tıpkı Maraş gibi elde taviz olarak tutulduğu ihtimalini getiriyor.
Aslında ben Rum’un al-verinden bahsedecektim fakat Güzelyurt’ta bu al-vere konu olunca biraz da bunu irdelemek istedim.
Devletimizin yapacağı tek şey Rum’un ne al-verine ne de yüzsüzce KKTC sınırları içinde bulunan en küçük bir yerleşim alanına bile göz dikilmesine izin vermemektir. Vermeye başlayınca bu vermenin sonun gelmeyeceğine bilmektir. Bazı beldelerimizin taviz yeri gibi görünmesine izin vermemektir. Her bir karış toprağımıza, şehitlerimizin kanlarıyla suladığımız bu yerlerimize sonuna dek sahip çıktığımızı ve de çıkacağımızı kararlı duruşumuzla, o gözden çıkarmışız gibi görünen beldelerimizi buna Maraş da dahil, yeniden bir yapılandırma ile canlandırarak Kuzeyin sahibi olduğumuzu göstermektir. Mademki Rum elimizde olana göz dikiyor, biz onun elinde olana göz dikmeden kendi elimizde olana sahip çıkarak, Ada da en az onun kadar söz sahibi olduğumuzu göstermektir.
Rum al-ver adı altında hep ver diyorsa bizde ona ne al ne de ver demesini bilmeliyiz. Vermek yüceliktir ama bu şartlarda vermek enayiliktir. Buna da kimse gücenip darılmasın.
Hristofyas Efendi eğer al-ver diyorsa kendisinin de bazı şeyleri vermesi lazım. Mesela yıllar önce yerini yurdunu gasp ettiği insanımıza topraklarını geri versin. Köylerini geri versin. 100 bin göçmen yerine dönsün derken, Güneyden kovulan, Türk göçmenleri de yerine dönsün. Peki, bunları kabul eder mi? Etmez tabi! Eğer ederse Türk’ün de hakkını vermiş olacak, Türk’ün de bağısızlığını kabul etmiş olacak. En acısı da onun açısından Kıbrıs Ada’sını Megalo İdea çerçevesinde tamamıyla gözden çıkarmış olacak. Demek ki Rum hiçbir zaman için Türklerle birlikte bu Ada da hakkaniyet içinde bir al-ver den yana olamaz ve olmayacaktır. Demek ki Ada da bundan böyle her hangi bir al-ver den söz etmek sadece Rum’un işine yarayacaktır. Demek ki KKTC bu Ada üzerinde sonsuza dek yaşayacaktır. Başka alternatifi yoktur bunun...
Ayla Berkin
07.06.2011