Arama sonuçlarınız

En güzel günleri sana bağışladım kartanem, En güzel sebebler senin olsun, mutlulukta, Ben sıramı savdım, Dar vakitler, yalnızlık belki de korku Gül şimdi zeytin gözlüm Istediğin oldu, Siyah bir ipliğe dizili gözyaşlarımı Koy cebine, Ben değil miydim zaten hayatında hep, Tespih niyetine? Zehir...

Türküler ne kadar yakarmış insanın canını meğer. Ne kadar da kanarmış yaran. Dikiş tutmazmış önemli olan. Hep mikrop kaparmış çaktırmadan. Yaralarım acıyor. Kapanmıyor kapanmasına da kabukta bağlamıyor… Hiçbir merhem derdime derman olmuyor. Hiç bir dost muhabbeti canımın acısını dindirmiyor...

Al beni gidelim buradan Yada ben gideyim senden Gideyim, Gidiyorum diye üzülme Çekmem gözlerimi gecenden... Hatırlatırım sana kendimi, Anlamsız bir rüyanın son hecesinde... Yarın sabah olmasa da Bir sabah kalkacaksın Her sabahtan erken, hiç gerek yokken Dudaklarındaki tebessüm...

Bilemezdim ki, yüreğimin binlerce acıyı da sürükleyerek sana geleceğimi. Özlemlerin kalbimde yıkıcı fırtınalar oluşturup beni her gün tüketeceğini. Seni seviyorumla başlayan cümlelerde, filizlenerek içimde büyüyen güllerin bir gün solmak için bu kadar acele edeceğini. Güne başlarken günaydın...

Diyorsun ki; İçimde sana dair henüz oluşmaya başlayan bir kıpırtı var. Diyorsun ki; Seni hayatıma katmak istiyorum. Diyorsun ki; Mutluluk varılacak yer değil yürünen yolsa gel beraber yürüyelim. Kulağa çok hoş geliyor söylediklerin biliyor musun? Bilinmeze açılan yolun karşı konulmaz çekiciliği...

Bir gecem daha bitti... Seninle dolu ama sensiz bir gecem daha... Sıcaklığını hissedebileceğim kadar yakınsın bana... Oysa aramızda aşılmaz engeller, upuzun yollar var... Bir de zaman var beklediğimiz... Gözlerimize dalıp, tüm dünyayı ardımızda bırakarak, yüreklerimizin derinliklerini...

Gittiğin gün, Mevsim tersine döndü.. Öksüz kaldı çiceklerim, hissedince gittiğini.. Soldu yalnızlığım, sensizliğimin kıyısında... Olmaz ya… Belki duyarsın diye ‘gitme’ dedim, yüreğine… İçimde; bir sağa, bir sola savruldu çığlıklarım.. Duymadın… Gittin... Bir adım.. Bir adım daha.. Belki...

MasaLLar AnLatılır ve Gün Biter... Tuhaf bir umuttum sadece.. Her gece yastık aLtı ağLayan.. Masum bir buLuttum öyLece.. Şehrin pisLiğinde maviLiğini, beyazLığını unutan.. Suskun bir sorundum sadece.. Beyazın her tonunu siyahLara boyayan.. Ve adına "HAYAT" dediler bunun..!

ßakakaLdım Ardından.. O Gidişin yok muydu! Herşey Gözümde Dün Gibi; O Bağırışın, susuşun, usulca 'bitti' deyişin... Yan odadan gelen Tıkırtılar, İçine kim bilir Ne Koyduğun ufak bir valizle karşıma dikilişin.. Ceketine uzanışın... Ve Ardına bile bakmadan, Hoyratca carparak Kapıyı Bensiz...

Bu Yürek Dayanmaz Ayrılığın Yüküne Dur Gitme Ne Olur Diz Çökem Önüne Kahretsin Sevmişim Günlümü Vermişim Yaralı Yüreğim Ben Sensiz Neyleyim Gidiyorsun Bensiz Bırakıp Çaresiz Ne Yaparım Sensiz Dur Gitme Gitme Keşke Biraz Daha Kalabilseydin Yalnızlığımı Biraz Daha Erteleyebilseydin Bu Ne...

Sus yüreğim. Feryat etme. Çığırtkanlara yaraşır bu yaptığın, bir de küçük kız çocuklarına. Oysa sen büyüdün, çığırtkan da olmadın hiçbir zaman. Sen bilir miydin sormadığım soruların cevaplarını. Bir açık kapı olsaydı, güneşi de baharı da getirebilir miydin? Anlar mıydın dilimden, konuşmadan...

YeniLdim.. Bilmiyordum belki bu soğuk mevsimi..Şafağım kara,bilemedim kendimi.. Daha önce hiç tanımamıştım kaderi,Ve bilmiyordum zalimliği. Neden düşman olmuştu birden bana herşey?Yalan değil bende tatmıştım sevgiyi.. Ne yapmıştımda bu kadar suçlu hissediyordum? Bilmiyordum.. Ben masumum...

Satırlar arası kayıbım.! Gelişin miladım Gidişin miadım oldu… Ve sen bunu bile bile gittin.! Nefeslerimin düzensizliğini Gecelerim zehroluşunu.! Hepsini biliyordun sen gitmeden önce.! Bunları bile bile Söyle neden gittin tutsak günlerimin tek tanığı.! Her nefes binbir sancıyla yerleşirken...

Bağlamanın teline vuruyor usta, ben notadan anlamayan bir soluk alıp başlıyorum. “Telli turnam selam götür sevgilimin diyarına” sonra tekrarlıyorum, sonra dudaklarım devam ediyor türküye ben türkünün orasında kalıyorum. Selam götürülecek bir yârim yok boşuna zahmet turnalara. Hem ben hiç turna...

Bugün sensiz, sensizliğe uyandım.. Kayalara çarpan dalgalar misali.. İçimde fırtınalar koptu. Sensizliği hak etmemiştim! Ne nefes almayı, ne de yaşamayı.. Sensiz sensizliği yaşarken, içimde hep SEN vardın! Bu nasıl sensizlik?! Şimdi sensiz "sensizliğimi" noktalıyorum... Gidiyorum.... Zor...