ADEM RUHU İLE İNSAN GÖRÜNDÜM
Adem ruhu ile insan göründüm
Zulmet dünyasına sürdüler beni
Salavâttan beri aşka büründüm
Enel haktır dedim yerdiler beni
Doğruyu söyledim akıl verdiler
Alın ak yüzüme leke sürdüler
Yargısız cezayı reva gördüler
Hallac'ın darına gerdiler beni
Cehalet kökünü dünyaya salmış
Ne insanlık nede iyilik kalmış
Mertliğin yerini namertlik almış
Nişansız hedefsiz vurdular beni
Karanlık yollarda yoruldu beden
Bir iz arıyorum hak yola giden
Bizi bizden iyi görür af eden
Yol bir dedim hakir gördüler beni
Doğruluk her zaman şifâdır dile
Eğrilik insana çektirir çile
Dedim aramıza girmesin hile
Gidip el alemden sordular beni
Mecunun çölleri unutmuş aşkı
O mutsuz sevdalar bitirmiş meşki
Sevgiye kapanmış gönüller köşkü
Hicranı hüzüne kardılar beni
Tuncayım yanılma bozma sen özün
Özün gibi olsun,görünen yüzün
Şu fani dünyası doyurmaz gözün
Bu derdin yüküyle yordular beni
Tuncay Akdeniz