benim çocukluğum,ortlama bir çocuğun ki gibi yokluklar içerisinde geçti...
ihtilalden yeni çıkmış bir ülkeydi;aklımın erdiği dönemler, hiçkimsenin ağzını bıçak açmazdı...
sanki memleketin geçmişini bir kanlı bıçak kesmiş gibi...
ayaklarımda plastik yazlıklar olanca yoklukla dolaşırken sokaklarda,kuruyemişçilerin önünde keten çuvallar içerisindeki keçi boynuzlarından aşırır ve o keçi boynuzunu yerken yaptığımız işin getirdiği risk ten olsa gerek çok zevk alırdık...
dediğim gibi yokluk ve yoksulluğun getirdiği,yaşamaya çalışmak bu olsa gerekti...
o park bu park gezer misket oynar,kazandığımız misketleri ya oyuncağa yada nakte tedavül edip yine herşeye rağmen çocukluğumuzu yaşamaya çalışırdık...
şimdilerde çocuk olmak varmış diyorum...
geçenlerde daha doğacak olan çocuğu için arkadaşla çocuk odası bakmaya gittik...
benim çocukluğumda bırakın ayrı bir çocuk odası takımını çocuk odası da neydi ki...
kardeşlerimle çoğu kez aynı yatakta yattığımız çok olmuştur...
yinede geçmişi andığım zaman anne veya babam ı yadırgıyamıyorum...
onlar hayatta ne gördü ki banada o nu aktarsın... dediğim gibi benim çocukluğum ortalama bir çocuğun ki gibi yokluklar içerisinde geçti...