Bu Vatan icin Hic Dusunmeden Canini vermeye her an hazir olup,kendinden bir parca bu Vatana Bir Hediye Birakanlara......
Bu adı duyunca bacaklarım, kollarım, yüreğim hatta her yanım sızlıyor. GATA, Gülhane Askeri Tıp Akademisi…
Sıradan bir hastane adı olabilir mi bu ad? Elbette hayır; Türk gazileri için şeref nişanesinin takıldığı merasim alanıdır. Peki ya; cephe gerisinde kalan Türk halkı için nedir bu ad, neye işarettir?
Bu soruya verilecek çok cevap vardır ama birkaç sözcükten dahası dile gelmez, söylenemez. Çünkü GATA, bir ürpertidir, hayata kırgınlığın adıdır, çapulcular yığınının kırıp ezdiği gül dallarıdır.
Senelerdir bu adı duyunca yüreğimiz sızlıyor. Hep aynı senaryoyu yaşıyoruz hayat sahnesinde; Hakkari’de hain saldırı, Şırnak’ta pusu… Bir de “mayın” sözcüğü geçti miydi haber sütununda bir yerlere muhakkak eklenir “GATA”
Türk Hekimleri Eksik Olmasın
Oradaki görevlilerimizi, doktorlarımızı tenzih ederim. Allah hepsiden razı olsun. Allah onlara güç versin. Gazilerimizin yarasını saran, onlara kol kanat geren Türk hekimleri eksik olmasınlar.
GATA adına karşı olan içimizdeki sıkıntının hedefi sonuna GATA eklenen haber sütunlarıdır. Biz GATA’lı haberlerden yana kaygılıyız. Biz gencecik insanların yüreklerinin, hayatlarının, kabus edilmesinden yana kaygılıyız.
Bitlis’te Karakola Saldırı
Dün yine aynı haberlerden biri Bitlis’ten geldi; “Bitlis merkeze bağlı Bölükyazı Jandarma Karakolu'na bağlı mevziye, PKK terör örgütü üyeleri tarafından atılan el bombası ve açılan ateş sonucu 1'i ağır 4 asker yaralandı. Aralarında ağır yaralanan uzman çavuşun Bitlis Devlet hastanesinde ameliyata alındığı ardından Ankara Gülhane Askeri Tıp Akademisine sevk edildiği bildirildi.”
Şimdi bu birkaç satır üzerine ne denilebilir ki ne söylenebilir? Koskoca Türk Devleti yıllardır aynı çalkantıyla sallanıp duruluyor.
Şerefli Türk askeri gıkını çıkarmadan hastane köşelerinde kaderine razı gelirken, Türk askeri bu dünyadan tereddütsüz göçüp giderken, analar, eşler, çocuklar destanların boynu bükükleri olarak geride bir yanları eksik kalırken artık bu işin kökten çözülme zamanı gelmedi mi diye sormak biz Türk halkına düşer ama bu hesabı kime soracağız? Bence herkese…
Şehidin, Gazinin Hesabını Düşmandan Önce Kendimize Sormalıyız
Evet yanlış duymadınız bu topraklar üstünde yaşayan herkes artık hesap vermelidir. Bu terör illetine karşı ne yaptık? Önce bir kendimizi hesaba çekelim. Terörün köpekleri yalnızca dağlardakiler değil, bazen sokakta karşıdan gelen bir bisikletli, bazen aynı sıraları paylaştığımız eli kalemli sırtı delikli bir piç kurusu, bazen bakkalda karşımıza çıkan iki kuruş zam için tüm mukaddesata devlete küfreden suratsız bir adam, bazen oğlunuzun oynaştığı adi bir fahişe, bazen kızınızın koynundaki maskeli züppe evet terör her yanınızda her yerde bazen elinizin tersiyle itip de “def ol!” dediğiniz dilenci, bazen veliler toplantısı çıkışında karşınıza geçip kıs kıs gülerek az önce çocuğuna okul yardımı diye aldığı elindeki paraları sayıp “enayi devlet” deme cüretini gösteren vefasız bir o kadar da sadakatsiz bir köpekten daha aşağılık bir yaratık… Evet terörist yalnızca dağlarda değil.
GATA deyince yüreği burkulan, içi sızlayan Türk milleti bu belayı def etmeli artık. Bıçak kemiğe dayanmıştır. Ateş illa hepimizin evine mi düşmeli?
Uyanmak vakti gelmedi mi?
Bu devlet bu millet yer yüzünün en şerefli en güçlü ordusuna sahiptir. Verilecek tek can kalmadı. GATA’da yatan Mehmetlerin değil vücutlarının tek bir uzvunu, yiğitlerin saçlarının telini ben İmralı’da yatan itin kellesine ya da dağlardakilerin alayına da değişmem. Yani sözüm o ki; deseler ki “tüm teröristler tek bir hamle ile bitirilecek ancak bir Mehmet’in canı gidecek” alayına o bir Mehmet’in tırnağını değişmem.
Özetle,
Artık verilecek can bir yana dökülecek bir damla Türk kanına tahammülümüz kalmamıştır. Bu iş bir an evvel kökünden çözülmeli ve Türk milleti huzur bulmalı.