Kan Uykusu...Vatan Sağolsun!

BURLAHATUN · 17 Nis 2009

Kan Uykusu Kan Uykusu, Ali''ye Kurdular Pusu,
Dokunmayin Yigidime, Ondaki Sehit Aygisi,
Biri Gider Bini Gelir, Al Kinali Koclar Gibi,
Bir Ana ki Evladina "Uyan, Uyan" Der,
Biri Gider Bini Gelir, Al Kinali Koclar Gibi,
Bir Sehit ki Anasina "Dayan, Dayan" Der...

Ay Düsmez Namertlere, Düser Kendi Topragina Oy,
Yagmur Olur Rahmet Olur, Cicegine Yapragina Oy...
Biri Gider Bini Gelir, Al Kinali Koclar Gibi,
Bir Ana Ki Evladina "Uyan Uyan" Der,
Biri Gider Bini Gelir, Al Kinali Koclar Gibi,
Bir Ali Ki Anasina "Dayan, Dayan" Der...

Siir:
Aglama Baba, Seref Aglamaz,
Bugün Benim Dügünüm Var,
Hey Anam Hey, Hilal Düsmüs Kanim Üstüne,
Aglama Baba, Seref Aglamaz,
Gayri Ruhum Bayraktir Benim,
Dalgalanir Vatan Üstüne,Yesil Irmagi Firata, Denizi Dicleye Kavusturur,
Erciyesi Agriyla, Kackari Torosla,
Maden Dagini Ulus Dagiyla Bulusturur,
Bu Bayrak Türküdür Baba,
Rizede Cay, Ispartada Gül Kokulu,
Aydin Naza Ipek, Erzurumda Dadas Türküler,
Antepte Sahin, Kör Oglunun Huzuruna Karsi Durmaya,
Dadalogluyum Avsar Ellerini Yeniden Kurmaya,
Aglama Baba, Seref Aglamaz,
Neden Ay Yildiz Nazlidir?

Cünkü Hep Cocuktur Bir Yanimiz,

Hep Al Kinaliyiz,
Simdi Sehitim, Anamin Eline Birakilan Boynu Bükük Künyeyi,
Yarali Bir Yurtum,
Yasasam Yine Mehmetin Oglu Ali Olurdum,
Aglama Baba, Seref Aglamaz,
Özlediginizde Beni, Künyemi Kaldirin Bayraga Dogru,
Al Safaklarda Yüzen Al Sancak Tadinda Türküler Söyleyin,
Aglamayin, Gönlünüz Türkülerle Dolsun,
Son Sözüm Bu, VATAN SAG OLSUN !

Ahmet Safak

Şehitler Haftası (14-20 Nisan)

Göktuğ · 17 Nis 2009

Cevap: Kan Uykusu...Vatan Sağolsun!

Yigit olanların sonu olmaz talihi de gülmez yüzü de gülmez.
Varsın O'nu öldü sanan sansın ŞEHİTLER KAHRAMANLAR ÖLMEZ ÖLMEZ.!!!

BURLAHATUN · 17 Nis 2009

Cevap: Kan Uykusu...Vatan Sağolsun!

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ

BURLAHATUN · 29 Nis 2009

Cevap: Kan Uykusu...Vatan Sağolsun!

Çocuk Kahramanlar

…İvrindi''nin Mallıca köyünden 104 yaşında vefât eden Azman Dede Çanakkale savaşına katılmış gazilerimizdendi. Yıllar önce bir yerel araştırma sırasında
Mallıca köyü kahvesinde kendisiyle görüştüm. Kulakları ağır işitiyordu. Köylülerden biri yardımcı oldu. Sorduklarımı cevapladı. Söz Çanakkale''ye geldiğinde
o koca ihtiyar sarsıla sarsıla, hıçkırıklar içinde ağlamaya ve bağıra bağıra anlatmaya başladı:

"Bir hücum sırasında bölük erimişti. Yüzbaşı telefonla takviye istedi. Gece yarısı siperleri takviye için istediğimiz askerler geldi. Hepsi askere alınmış
gencecik insanlardı. Ama içlerinde daha çocuk denecek yaşta 3-4 asker vardı ki hemen dikkatimizi çekti. Bölüğü düzene soktum. Yüzbaşı gelenlerle tek tek
ilgileniyor, karanlıkta el yordamıyla üstlerini başlarını düzeltiyor, sabah yapılacak olan süngü hücumuna hazırlıyordu. Sıra o çocuklara geldiğinde, o
cıvıl cıvıl şarkı söyleyerek gelen çocuklar birden çakı gibi oldular. Yüzbaşı sordu: "Yavrum siz kimsiniz?" İçlerinden biri dedi ki:

Galatasaray Mektebi Sultanisi talebeleriyiz. Vatan için ölmeye geldik!.."

Gönlüm akıverdi o çocuklara. Bu savaş için çok küçüktüler. Daha süngü tutmasını bile bilmiyorlardı. Onlarla ilgilendim. "Mermi böyle basılır, tüfek şöyle
tutulur, süngü böyle takılır, düşmana şöyle saldırılır!.." diye.

Onları karşıma alıp bir bir gösterdim. Siperlerin arkasında ay ışığında sabaha kadar talim yaptık. Gün ışımadan biraz dinlensinler diye siperlere girdik.
Ortalık hafif aydınlanır gibi olunca hep yaptıkları gibi düşman gemileri gelip siperlerimizi bombalamaya başladılar. Yer gök top sesleriyle inliyordu.
Her mermi düştüğünde minare gibi alevler yükseliyordu. Mermiler üzerimizden ıslık çalarak geçiyordu. Siperler toz duman içinde kalmıştı. Bir ara yüzbaşı
"Azman yandık!.." diye siperin köşesini işaret etti. O şarkı söyleyerek sipere gelen, sanki çiçek toplarmış gibi neşeli olan o çocuklar siperin bir köşesinde
sanki bir yumak gibi birbirine sarılmış tir tir titriyorlardı. Çocuklar harbin gerçeği ile ilk defa karşılaşıyorlardı. Ürkmüşlerdi. Yüzbaşı yandık demekte
haklıydı. Bir panik meydana getirebilirdi.

Tam onlara doğru yaklaşırken içlerinden biri avaz avaz bir marş söylemeye başladı!..

Annem beni yetiştirdi bu yerlere yolladı,

Al sancağı teslim etti Allaha ısmarladı.

Boş oturma çalış dedi hizmet eyle vatana,

Sütüm sana helâl olmaz saldırmazsan düşmana…

Baktım hemen biraz sonra ona bir arkadaşı daha katıldı. Biraz sonra biri daha… Marş bitiyor yeniden başlıyorlar. Bitiyor bir daha söylüyorlar. Avaz avaz!..
Gözleri çakmak çakmak… Hücum anı geldiğinde hepsi süngü takmış, tüfeklerine sımsıkı sarılmış, gözleri yuvalarından fırlamış, dişler kenetlenmiş bekliyorlardı.

O an geldi. Birden yüzbaşı "Hücum!.." diye bağırdı. Bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden "ALLAH, ALLAH" diyerek fırladık. İşte tam
o anda, o çocuklar kurulmuş gibi siperlerden fırlayıverdiler. İşte o an. Tam o an bir makineli yavruları biçiverdi. Hepsi sipere geri düştüler. Kucağıma
dökülüverdiler. Onların o gül gibi yüzleri gözümün önünden gitmiyor. Hiç gitmiyor!.. İşte ben ona ağlıyorum, o çocuklara ağlıyorum!.."

Azman dede ağlıyordu. Ben ağlıyordum. Kahvede kim varsa ağlıyordu. Kahveci gözyaşları içinde bize çay getirdi. Eğildi; "Azman dede hep ağlar. Niye ağladığını
bugün ilk defa anlattı." dedi.

KAYNAK:
Celal Bayar Üniversitesi Öğrenci Konseyi''nin hazırladığı Çanakkale adlı kitapçıktan.

Ara

Kan Uykusu...Vatan Sağolsun!

BURLAHATUN

Yasaklı Üye

Göktuğ

Halkla İlişkiler

BURLAHATUN

Yasaklı Üye

BURLAHATUN

Yasaklı Üye