KIBRIS TÜRKLERİNİN KÖKENİ NEDİR ?
Kıbrıs Türklerinin kökeni Anadolu'daki Türk halkıdır.
Kıbrıs'ın fethinden sonra adanın gelişmesi için üretici nüfusa ve sanatkara gereksinim olduğunu gören Padişah 2. Selim, adada kalan 20 bin askere ek olarak 10 bin sanatkar aileyi Kıbrıs'a göndermiştir. Bu amaçla çıkarılan bir "Sürgün Hükmü"ne göre; çeşitli şehir ve kasabalarda oturan zanaat ve meslek sahipleri arasında seçme yapılarak, her on haneden biri Kıbrıs'a gönderilmiştir. Bu meslek sahipleri içinde ayakkabıcılar, terziler, dokumacılar aşçılar, mumcular,semerciler, nalbantlar, bakkallar, demirciler, dericiler, taşçılar, kuyumcular, yapıcılar, kalaycılar ve kazancılar bulunmaktadır.
Bunların yanı sıra; 1) Taşlı ve verimsiz toprak çalıştırıp geçimini sağlayamayanlar, 2) Kötü davranış içinde olanlar, 3) Kendi bölgelerinde adları kütükte kayıtlı ol mayanlar ve onların oğulları, 4) Başka bölgelerden göç etmiş olanlar, 5) Uzun zamandan beri tarla veya bahçe almak için müracaat etmiş olanlar, 6) Köyünü ve tarlasını bırakıp, şehirlere göç edenler, 7) Köylerde ve şehirlerde işsiz olup, toprağı çalıştırmayanlar da Kıbrıs'a gönderildi.
21 Eylül 1571 tarihli "Sürgün Hükmü"ne göre toplam 572 hanenin Kıbrıs'a göç ettirilmesi sağlandı. Adaya gelen bu Türkler, kısa sürede ekonomik yaşama büyük bir canlılık getirdiler.
Yunanistan, henüz Osmanlı egemenliği altında olduğu için, Rumları kışkırtacak durumda değildi.
Megalo İdea fikri ortaya atılana kadar, iki halk Osmanlıların adil yönetimi altında barış içinde bir arada yaşadı.
Adadaki iki halkın barış içinde bir arada yaşadığı tek dönem, fiilen Osmanlı İdaresi altında yaşanan 307 yıllık dönemdir, denilebilir.