RUMUN AVUKATI OLMAK NASIL BİR DUYGU?..
‘empati’ diye bir kavram var. Anlamı, kendini karşındakinin yerine koyup düşünebilme, yorumlama yeteneği..Son zamanlarda; özellikle, ABD ve AB’nin düzenlediği organizasyonlara katılanlar, hep bu kavramdan söz açıp, Rumun da haklı yanları olduğundan, onlara da hak vermek gerektiğinden dem vururlar..Ancak bu gibilerin bazıları kendilerini öyle bir ‘empati sarmalı’na kaptırmışlar ki; takılıp kaldıkları ‘empati koridorları’nda empatik olayım derken başkalaşıyorlar. Rumun avukatı konumuna düşüyorlar.. Sanıyorum; dış merkezlerce projelendirilen bu türden akımların amaçı, karşılıklı olarak Türk ve Rumların birbirlerini anlayıp bir uzlaşmaya varmalarına katkı sağlamaktan öte; Kıbrıs Türk Halkını çözmeyi öngören bir mekanizma olarak devreye sokulmuştur.
Rumlar arasında minimum seviyede de olsa ‘Kıbrıs Türklerinin de haklı tarafları var’ düşüncesine yol açacak en ufak bir ‘empati’ hareketliliğine raslanmaması, iddiamızın doğruluğunu kanıtlar niteliktedir. Hakikaten siz hiç gördünüz yada duydunuz mu; Güney Kıbrısta her hangi bir sivil toplum örgütünün, ambargoların kaldırılması için Rum yönetimine en ufak bir çıkışta bulunduğunu? Yada her hangi bir Rum öğretmen sendikasının bizdeki öğretmen sendikalarının söylem, eylem ve davranışlarına benzer tutumlar sergileyebildiklerini?
Veya; her hangi bir Rum siyasi partisinin, ‘Kıbrıs Cumhuriyeti bir ortaklık devletiydi. Biz, Türk ortağın bütün haklarını gasbettik, Kıbrıs sorununun ortaya çıkmasında bu davranışımız önemli bir etken olmuştur. Artık bu hakimiyetçi anlayıştan vazgeçelim’ diye bir söylemde bulunduğunu? Ve en önemlisi; bir Rum aydının, bir sendikacının yada bir siyaset adamının, ‘Kıbrıs Türklerini yok etmek üzere iki kez soykırım girişiminde bulunduk, Kıbrıslı Türklerden özür dileriz’ diye bir açıklama yaptığını?
Rumlarda ‘empati’ anlamında en ufak bir belirti yok ve olmayacak da. Çünkü Rumlar, bağnaz ve hakimiyetçi..Liderimiz Dr. Fazıl Küçük’ün belirttikleri gibi “kafalarında enosis çivisi çakılı.” Kaldı ki; Kıbrıs sorununu kendi çıkarları ekseninde bitirmeye uğraşan ABD ve AB gibi güç merkezlerinin Kıbrıs Türkleri arasında sürdürdükleri ‘kıvama getirme’ operasyonlarına benzer projeleri Rumlar arasında da uygulamaları asla söz konusu değildir. Çünkü onların derdi, Türkiyeyi Kıbrıstan çıkarmak ve bölgede tek askeri güç kalmaktır..Kıbrıs Türklerinin Anadolu ile olan soy ve kültür bağlarını zaten o nedenle koparmaya çalışıyorlar mı?..
Düşünüyorum da, tarihin her döneminde karşı devletin yada ulusun ve halkın çıkarları istikametinde hareket eden, kendi ulusunun hak ve çıkarlarını ayaklar altına alan insanlar veya toplulular hep olmuştur..Türk Ulusu’nun ve Kıbrıs Türkü’nün uzun geçmişinde de bu örneklere hep raslanmıştır. Tarihin bu gibiler hakkındaki hükmünün ne olduğunu da biliyoruz. Yaşadığımız süreçte bu gibilerden zadece ‘işbirlikçiler’ olarak sözedilir. İlginçtir; bu tanım sadece vatanseverlerin ve ulusal düşünce sahiplerinin kullandığı bir kavram da değil. Mesela ‘uzatmalı yoldaş’ Hristofyas daha geçenlerde yaptığı bir açıklamada, partisi ile yakın bir geçmişe kadar, iş ve güç birliği yapan Kıbrıs Türk Halkı içindeki uzantılarından açıkca ‘İŞBİRLİKÇİLERİMİZ’ olarak söz etmişti!
Rumun avukatlığını yapmak, Rum ulusal çıkarları ekseninde düşünceler üretmek, yada yerleştiği gazete köşelerinde her allahın günü Rumu haklı çıkaran köşe yazıları döşemek nasıl bir duygu, nasıl bir ruh halidir diye, merak ettiğim de yok!. Kendimi bir an için bile olsa bu gibilerin yerine koymayı dahi zul addediyorum..
Bu bir sosyolojik travma yada, tanımlamakta zorlandığım bir hastalık galiba! Sahiplerine değil, halka ve ülkeye zarar veren bir hastalık!