“Şehit kızı olma vasfını gururla taşıyorum”

Yunus Gök (Embesil)

Yasaklı Üye
Katılım
9 Haz 2011
Mesajlar
9,160
Tepkime puanı
0
Puanları
0
Yaş
32
Konum
Zile/Sivas/Türkiye
“Şehit kızı olma vasfını gururla taşıyorum”

06.12.2012
Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencisi Hilal Çolak:

“Şehit kızı olma vasfını gururla taşıyorum”

  • “Benim ismimi babam vermiş. Adı ‘Hilal olsun’ demiş ben dünyaya geldiğimde. Vatanına duyduğu sevgi ve minneti adımda yaşatmak istemiş. Ama yetmemiş… Bu uğurda canını da vermiş. Onun kızı olduğum için gurur duyuyorum.”
İşte bu sözlerle kendisini anlatmaya başlıyor Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencisi Hilal Çolak… 1994 yılında Hakkari Yüksekova’da girdiği çatışmada kahramanca şehit olan Şenol Çolak’ın kızı Hilal ise vatan borcunu bir gün iyi bir doktor olarak ödemek istiyor.
1993 yılında İstanbul’da gözlerini dünyaya açıyor Hilal… Adını çok sevdiği babası koymuş. Bu yüzden isminin özel bir anlamı var onun için. Bakın nasıl anlatıyor babasının kendisine neden “Hilal” ismini verdiğini:
“Benim ismimi babam vermiş. Adı ‘Hilal olsun’ demiş ben dünyaya geldiğimde… Vatanına duyduğu sevgi ve minneti adımda yaşatmak istemiş. Ama yetmemiş… Bu uğurda canını da vermiş. Onun kızı olduğum için gurur duyuyorum.”
Hilal, daha baba kokusunu bile tam bilemeden askere gitmiş babası Şenol Çolak... 1994 yılında Hakkari Yüksekova’da girdiği çatışmada şehit olmuş bu kahraman Mehmetçik, geride bir yaşındaki kızı Hilal ve gözü yaşlı eşini bırakarak…
Zaman elbette çok kolay geçmemiş Hilal ve annesi için. Zorluklara birbirlerine tutunarak göğüs germişler. Kızı için bir de “baba” olmuş annesi her zaman…
“Tahmin edersiniz ki babama dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Sadece resimler ve bana anlatılanlar… Babam şehit olduğunda ben bir yaşında olduğum için hatırladığım ortak bir anımız yok. Hayatımda hep annem vardı. Annemle birlikte hayatın bize getirdiklerine yan yana göğüs gerdik şimdiye dek. Hep birbirimizden destek aldık, o benim her şeyim.”
hilal_1.jpg

“Vatan borcumu iyi bir doktor olarak ödeyeceğim”
Sonraki yıllarda Hilal, ne annesini ne de şehit babasını utandırmış. Aksine öyle çalışkan ve parlak bir öğrenciymiş ki bütün okullarını başarıyla bitirmiş, annesinin hep gururla bahsettiği kızı olmuş. Önce Fen Lisesi, sonra Dokuz Eylül Tıp Fakültesi… Ama Hilal’in hedefleri bitmiyor; o da vatan borcunu ödemek istiyor bir gün iyi bir doktor olarak…
“Şu an eğitimime Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde devam ediyorum. Bugüne kadar hep eğitim hayatımda istediğim yerde olabilmeyi başardım. Başarılı geçen ilkokul hayatımdan sonra fen lisesi ardından tıp fakültesi… Bundan sonraki hedefim okulumu başarıyla bitirip vatanıma milletime hayırlı bir doktor olmak. Ben de vatan borcumu bu şekilde ödeyebilirim belki.
Şehit kızı olma vasfını 18 yıldır gururla taşıyorum. Bunu çekinmeden dile getirebildiğim için çevremdekilere ayrıca teşekkür etmem gerekir. Şehit ve gazilere verdikleri değeri onların gözlerinde görmek beni daha çok gururlandırıyor. Tabii ki zorlandığım zamanlar olmuyor değil. Sonuçta ülkemizde her türlü insan yaşıyor. Bu zorluklar bazen gözümde bir damla yaşa neden olsa da ben bunların benim geleceğime daha güçlü adımlarla hazırlanmamı sağladığını düşünüyorum. “
TSK Mehmetçik Vakfının da özel bir önemi var Hilal için… Kocaman bir Mehmetçik ailesinin üyesi o da. TSK Mehmetçik Vakfı ile ilgili düşüncelerini ise şu sözlere dile getiriyor Hilal:
“TSK Mehmetçik Vakfını iki yıl öncesine kadar eğitimime katkı sağlayan bir kaynak olarak görüyordum. Ama şimdi manevi değeri benim için daha önemli. İki yıl önce yapılan kültür gezisi sayesinde TSK Mehmetçik Vakfıyla tanıştım. Bu geziler sayesinde aslında ne kadar büyük bir aileye sahip olduğumu gördüm. Benimle aynı kaderi paylaşan şehit ve gazi çocuklarıyla, vakıf çalışanlarıyla, bağışçılarla tanışma fırsatım oldu. Bu kadar büyük bir ailenin üyesi olduğum için çok mutluyum. Bana ve benim gibi yüzlerce diğer arkadaşıma sahip çıktığı için TSK Mehmetçik Vakfına çok teşekkür ediyorum.
Bir diğer teşekkürüm de Vakfa bağış yapan tüm hayırsever insanlara: Bizi unutmadığınız için teşekkür ederim.”


http://www.mehmetcik.org.tr/duyurular_57.html
 
Üst