1541 yılının 20 Ekim günü Kral Şarlken, 600 parça gemi ve 80.000 den fazla askeri ile Cezayir’e çıktı. Cezayir Kalesi’ni Barbaros Hayrettin Paşanın oğlu Hasan Bey, 800 Türk ve 5.000 Cezayirli ile savunuyordu. Kral Şarlken, Cezayir’i ele geçireceğinden öyle emindi ki, kendisi ve komutanları, karıları ile kızlarını bile bu savaşın zaferini seyrettirmeye getirmişlerdi.
Düşman askerleri yüzlerce fıçı şarap içerek; ertesi günü kaleyi alacaklarından emin olarak sızmış bulunuyorlardı.
Bu sırada şiddetli bir fırtına çıkmış; gökten testiden boşanır gibi yağmurlar yağmış, düşman malzemesi ve mühimmatı sular altında kalmıştı. Geceleyin kaleden çıkan Hasan Paşa, düşmanın pek çok askerini kılıçtan geçirmiş, bu sırada düşman:
-“İstanbul’dan Barbaros, belki Büyük Türk gelmiş!” nidalarıyla birbirlerini çiğneyerek geceden çoğu batmış olan gemilerine kaçışmaya başladılar. Kral Şarlken, canını zorla kurtarmış ve Amiral Gemisi’ne bindiğinde, tâcını başından çıkartıp denize attığında:
-“Haydi git başımdan ey zavallı oyuncak! Bari benden daha talihli hükümdarın başına geç!” demiştir.