21 Temmuz 1905 yılında Osmanlı Sultanı II. Abdülhamit’i öldürmek amacıyla Cuma Selamlığı’nda, Ermeni çeteciler tarafından yapılan ve tarihimize ‘Bomba Vakası’ olarak geçen olaydan sonra kurulan mahkemede, Necip Fazıl KISAKÜREK’in şu pasajı dikkate değer;
“Mahkeme esnasında, reis tam celseyi aşacağı sırada elinde kamçısı, sırmalı üniforması ile bir mabeyin paşası içeri giriyor, elçilerin ve dinleyicilerin yanında bir yere oturacağına hakimler kürsüsü arkasındaki bir koltuğa azametle kuruluyor. Bu hal karşısında reis, paşaya bir mübaşir gönderiyor ve diyor ki:
-“Git, paşa hazretlerine de ki, orası mahkeme heyetine ait bir yerdir. Başkası tarafından işgal edilemez. Lütfen o koltuğu terk etsinler.”
Mübaşir bu sözleri yanına giderek yavaşça paşaya naklediyor, fakat paşa, mahkeme salonunda herkesin duyacağı hiddetli bir sesle:
-“Git reise de ki, ben burada zat-ı şahanenin temsilcisiyim, dilediğim yerde otururum!”
O vakit Hilmi Efendi de aynı yüksek sesle:
-“Paşaya de ki, burada zat-ı şahanenin temsilcisi ve onun adına kaza icra eden reistir. Eğer hemen o yeri terk etmezlerse kendilerini bir jandarma neferi ile dışarıya attıracağım.”
Paşa mecburen geldiği gibi çıkıp gidiyor. Aradan birkaç saat geçtikten sonra bir başka mabeyin paşası Hilmi Efendiye gelerek padişahın şu iradesini getiriyor:
-“Paşaya edilen muameleden dolayı utufetlu reis efendi hazretlerini takdir eder ve kendilerine bu hareketten dolayı birinci rütbeden Mecidi Nişanı ihda ederim!”