Topraktaki Kanın, Namusumdur..

Çanakkale Deniz Zaferinin 94’üncü yıldönümü ve 18 Mart Şehitleri anma günü nedeniyle,Türkiye’nin dört bir yanında ve Yavru Vatan K.K.T.C de törenler düzenlendi..Şehitliklerde düzenlenen bu törenlerde Vatan Toprakları uğruna hayatlarını seve, seve feda eden tüm Şehitlerimiz, gözyaşları ve dualarla anıldı..
Özellikle Şehit ailelerinin dinmeyen büyük acıları ve çaresizlikleri yine güne damgasını vurdu..Eşler, çocuklar, babalar!..Canlarından can kaybetmenin acısı ile geldiler evlatlarının, eşlerinin, babalarının mezarlarının başına!..Dimdik ve onurlu..Bir daha asla aralarına dönmeyecek olan o canları ile konuştular, konuştular!..Kimileri derslerindeki başarılarını anlattı babalarına!..Kimisi onsuz geçen yılların zorluğundan, onun hasreti ile yanıp tutuştuğunu anlattı!..Kimisi ah be babam!..Şimdi yanımda olsaydın dağları devirirdim senin gücünle, desteğinle diye mırıldandı!..
Ama içlerinde öyle birisi vardı ki!..Şehidine can veren, kan veren Yaradanın al benden sana emanet diye ona sunduğu ve tam 9 ay karnında taşıyıp, besleyip büyüttüğü ANASIYDI o yüce varlık..Paramparça olan kalbi, onsuzluğu ile hiçbir şey hissetmeyen, evlatsız geçen her günü için canından biraz daha can kaybeden anacığı idi o.. Şehidinin başında bir gurur abidesi gibi duran!..Şehidinin başucuna her gelişinde bağrına taş basmış ve hiç ağlamamıştı!..Yemin etmiş, ant içmişti!..Evladına kıyan o hainleri sevindirmeyecekti!..6 yıldır her gün ziyaretine geldiği Şehit Oğluna, O Koç Yiğidine söz vermişti ağlamayacaktı!..
İşte O Yiğidin Anacığı bugün üzerinde evladının resmi olan bir gömlek giymişti!..Üzerinde ne yazıyordu biliyor musunuz?..
‘’ Topraktaki Kanın, Namusumdur..’’
Ey Millet!..Bir kez daha yazıyorum.. İyi okuyun!..
‘’ Topraktaki Kanın, Namusumdur..’’
Şimdi soruyorum sizlere?..Evladını Şehit vermiş, o kınalı kuzusunun kan ve can bedelini Vatanı için helal etmiş olan bu yüce ananın, bundan daha anlamlı söyleyebileceği bir şey var mıdır?..
İşte Yüce Türk Milletinin şanlı tarihi boyunca Türk Analarının Şehit düşen evlatlarının ardından yakmış olduğu ağıtların sonu hep aynı cümle ile bitmiştir.. Türk’ün vatan bellediği topraklar, Şehitlerimizin kanları ile sulanmış ve o yiğitleri yetiştiren analarımızın helallikleri ile taçlanmıştır..
Dün bu duygular ile Şehitlerimizi anarken; 35 Yıl önce Kıbrıs’ta omuz, omuza savaştığımız silah arkadaşlarımdan şehitlik mertebesine erişerek o vatan topraklarına emanet ettiğimiz Mehmetçiklerimiz, Mücahitlerimiz geldi aklıma!...
Acaba bugün dile gelseler!.. Kıbrıs’ta yaşanan onca teslimiyet karşısında neler söylerlerdi diye düşündüm bir an!..Sonra iyi ki böyle bir şey mümkün olamaz dedim!..Zira bizlere soracakları hiçbir sorunun yanıtını veremeyecek ve O Aziz Şehitlerin ödedikleri bedel ve yücelikleri karşısında mahcubiyetten yerin dibine geçecektik!..
Sonra yine O Şehidimizin Anası geldi gözlerimin önüne..Ne kadar vakur, ne kadar cesur bir duruştu o Allahım!..Sanki bir mesaj verir gibiydi çevresine.. Türk budur dercesine!..
Ne kadar özlemişiz bu vatanperver duruşları!..Korkusuzca yapılan çıkışları!..Herkes suspus, herkes kendi kabuğunun içinde yaşar olmuş neden?..
Kim ne derse desin!.. Kim neyi dayatırsa dayatsın!.. Türk insanının mayasında, hamurunda değişen bir şey yok..Çünkü onu doğuran ve gerektiğinde de vatan ve vazife uğruna Şehit verip, helal eden Analarımız hep aynı..
Onlar, evlatlarının kanları ile suladıkları bu aziz vatan topraklarına hala namusları gibi bakıyorlar..
Onun için, ‘’ Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen Al Sancak..’’

Atilla ÇİLİNGİR..

Cevap: Topraktaki Kanın, Namusumdur..

Cevap: Topraktaki Kanın, Namusumdur..

Sayın Komutanım,
Yazdıklarınızdan şahsım adına bu yaşta ders çıkartmaya çalışıyorum ama, bugünün gençleri geçmişten günümüze ne biliyorlar tartışılır..! Özelliklede Kıbrıs'ın Genç Türk'ü çok farklı bazan anlamakta zorluk çekiyorum, kaldıki milli meseleleri anlatmaya çalıştığımda zorlanıyorum desem yanlış olmaz.
Geçmişimizde yaşananları öğrenmek ve ders çıkartmak için esas görev Milli Eğitim Bakanlıklarına düşüyor. Gerek Türkiye'de gerekse KKTC'de Milli Eğitim Bakanlıklarımızın tarih kitaplarına (sürekli güncelleyerek) çok önem vermesi gerekiyor.. Bazan biz burada yazdıklarımızla ne kadar öğretebiliriz ne kadar anlatabilir kaç kişiye ulaşabiliriz diye şüpheye düşüyorum.!?

Cevap: Topraktaki Kanın, Namusumdur..

Sayın Komutanım,

Öncelikle bu yazı için size çok teşekkür ederim.

Annan'a kurtar bizi annan diyen,verelimde kurtulalım zihniyetindeki insanlara ibret olsun.

Tabiki İbret alacak kadar vatan sever ve vicdan sahibi insanlarsa.

DOĞUKAN abiciğim sana sonuna kadar katılıyorum.